Κλωναρίδης, από «next big thing» πλέον «next big project»

Ο Βίκτωρ Κλωναρίδης συστήθηκε στο ελληνικό ποδόσφαιρο με ένα πολύ όμορφο γκολ εναντίον του Παναθηναϊκού. Και ξανασυστήθηκε με ακόμη ένα πολύ όμορφο γκολ εναντίον και πάλι του Παναθηναϊκού. Είχε σκοράρει και στο Europa League, κόντρα στη Στουρμ, είχε και κάποιες ακόμη εξαιρετικές στιγμές. Ηταν η σεζόν που κατέληξε στο καλοκαίρι του 2012. Στην ουσία ήταν η χρονιά που κατέληξε στη μεταγραφή του 20χρονου τότε ποδοσφαιριστή.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Μία μεταγραφή που έκλεισε με πολύ διαφορετικούς νόμους αγοράς. Οχι γιατί η αγορά ήταν διαφορετική. Αλλά γιατί η ΑΕΚ ήταν διαφορετική. Το "next big think" της Ενωσης εκείνη την εποχή, θεωρήθηκε τέτοιο με μόλις 20 συμμετοχές σε δύο χρόνια και μόλις τέσσερα γκολ γιατί δεν υπήρχε άλλο. Για την ακρίβεια, σχεδόν τίποτε άλλο γενικά. Αυτό δεν είναι απαξιωτικό για τον Κλωναρίδη, είναι απλά η πραγματικότητα που βίωνε τότε η ΑΕΚ και που τελικά, μόλις 10 μήνες αργότερα, την οδήγησε στον υποβιβασμό και την Γ' Εθνική.

Ο Κλωναρίδης πουλήθηκε στη Λιλ, γιατί προφανώς "πουλήθηκε" όμορφα από το περιβάλλον του αυτή η μικρή του τότε παρουσία στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Αλλά σε μία μεταγραφή δεν υπάρχει μόνο η ομάδα που αγοράζει ή ο ποδοσφαιριστής που πραγματοποιεί ένα όνειρο. Υπάρχει και η ομάδα που πουλάει.

Ο Κλωναρίδης, λοιπόν, τότε είχε φύγει από την ΑΕΚ, όχι γιατί κάποιος έκρινε ότι αυτό ήταν το σωστό ποδοσφαιρικά για τον παίκτη, αλλά και για τον σύλλογο. Οχι γιατί πια δεν τον "χωρούσε" η ελληνική πραγματικότητα. Οχι γιατί είχε προλάβει να ωριμάσει τόσο ώστε να υποστηρίξει μία τέτοια μεταγραφή, λόγω δύο εκπληκτικών κινήσεων σχεδόν πάνω στις γραμμές και δύο όμορφων γκολ.

Ο ποδοσφαιριστής πουλήθηκε για να βρει τότε η ΑΕΚ 800.000 ευρώ και να εξοφληθεί η δόση του άρθρου 44. Για αυτό έφυγε ο Κλωναρίδης. Οχι γιατί ήταν στα αλήθεια το "next big thing". Μπορεί και να ήταν, αλλά η μεταγραφή δεν έγινε για αυτό το λόγο. Για την ακρίβεια, είχε πάει να χαλάσει, γιατί η Λιλ δεν ήθελε να δώσει όλα τα χρήματα. Μόνο που η ΑΕΚ τα είχε ανάγκη όλα. Cash. Εδώ και τώρα. Και τα πήρε...

Με λίγα λόγια έδωσε έναν ποδοσφαιριστή της στα 20 χρόνια του, προερχόμενο από τα τμήματα υποδομής της, με ξεκίνημα που θα μπορούσε να του χαρίσει σπουδαία ποδοσφαιρική διαδρομή, με ταμπέλα "το καλύτερο προϊόν μου", χωρίς να έχει κανένα διαπραγματευτικό ατού. Το αν ήταν τότε η στιγμή του Κλωναρίδη να φύγει από την Ελλάδα, φάνηκε στη συνέχεια. Μία επιστροφή για τον Παναθηναϊκό, δεύτερη επιστροφή για τον Παναθηναϊκό και τώρα η τρίτη, για την ΑΕΚ. Ολα αυτά σε διάστημα μόλις πέντε χρόνων...

Ολο αυτό μοιάζει με μια πολύ κλισέ, όχι απλώς φράση, αλλά κατάσταση. Ο Κλωναρίδης γύρισε στην ΑΕΚ γιατί κάτι είχε αφήσει στη μέση. Είναι η αλήθεια. Είχε αφήσει στη μέση την ίδια την καριέρα του. Την ίδια την εκκίνησή του. Οχι γιατί στον Παναθηναϊκό για παράδειγμα και στις δύο θητείες του δεν έκανε καλά και σημαντικά πράγματα. Ασφαλώς και έκανε. Αλλά στην ΑΕΚ που τον "γέννησε" ποδοσφαιρικά, δεν είχε ποτέ ως τώρα τη δυνατότητα να κριθεί και ποδοσφαιρικά. Τώρα έχει μια δεύτερη ευκαιρία...

Για να το πούμε λίγο πιο ξεχωριστά, μπορεί να έχει πια τη συνέχεια που δεν είχε τότε. Αυτό μπορεί να είναι σημαντικό για τον ίδιο τον Κλωναρίδη, αλλά στην ουσία είναι πιο σημαντικό για την ΑΕΚ. Να μπορεί, δηλαδή, να υποστηρίξει και πάλι την αναγκαιότητα να δώσει υπεραξία στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή. Πολύ περισσότερο ενός δικού της ποδοσφαιριστή.

Ο Κλωναρίδης είναι μια τέτοια περίπτωση και ας μην είναι πια 20, όπως ήταν το καλοκαίρι το 2012, αλλά 25. Με μια τέτοια, ίσως όχι τελείως αγωνιστική αλλά σίγουρα πολύ ποδοσφαιρική έννοια, η μεταγραφή του Βίκτωρα μπορεί να είναι σπουδαία για την Ενωση. Ας μην μπορεί πια να γίνει "next big thing" ούτε με ηλικιακά κριτήρια ούτε με τα κριτήρια ενός πρωτοεμφανιζόμενου. Γιατί τον ξέρουμε και μάλιστα ίσως αυτό το τελευταίο εξάμηνο στον Παναθηναϊκό, με τον τρόπο που αξιοποιήθηκε στα χέρια του Μαρίνου Ουζουνίδη, να τον μάθαμε και καλύτερα από ποτέ.

Αλλά μπορεί για την ΑΕΚ με εντελώς ποδοσφαιρικά κριτήρια να γίνει "next big project". Θα πει κανείς, εδώ στην Ενωση περίμεναν να επιστρέψει ολόκληρος Σκόκο και τελικά επέστρεψε ο Κλωναρίδης. Αφήστε το τι μπορεί να κάνει ο καθένας με την μπάλα. Αυτό είναι γνωστό και ασφαλώς ο Αργεντινός θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά. Για τη mentalite του συλλόγου, τη νοοτροπία και τη συνολική λειτουργία, ίσως η επιστροφή του Βίκτωρα να μετράει και περισσότερο...